Procedury obowiązujące przy montażu stacji ładowania pojazdów elektrycznych przy stanowiskach znajdujących się wewnątrz budynku lub przylegających do budynku.
Z uwagi na wzrost ilości użytkowanych pojazdów elektrycznych chcielibyśmy przybliżyć obowiązujące procedury montażu stacji ładowania dla ww. pojazdów. W budynkach wielorodzinnych instalacja prywatnej infrastruktury niezbędnej do ładowania pojazdów elektrycznych wymaga podjęcia działań o charakterze konsultacyjno – uzgodnieniowym, w celu pozyskania odpowiednich zgód oraz podtrzymania dobrosąsiedzkich relacji. Uruchomienie stacji ładowania wymaga weryfikacji parametrów technicznych instalacji elektrycznej oraz warunków wynikających z umów dostawy energii elektrycznej. Przed rozpoczęciem całej procedury warto m.in. ustalić parametry ładowarki tj czy wymaga ona zasilania prądem dwu- czy trójfazowym. Dopiero, gdy znane będą parametry techniczne samej ładowarki i będzie wiadomo, czy instalacja energetyczna w budynku wymaga modyfikacji (lub nie), oraz gdzie i jak da się zamontować, można przystąpić do złożenia formalnego wniosku. Wniosek składa osoba posiadająca tytuł prawny do stanowiska postojowego.
Do wniosku należy dołączyć następujące dokumenty:
- oświadczenie wnioskodawcy, który zobowiązuje się do pokrycia wszelkich kosztów wynikających z instalacji punktu ładowania oraz przyłączeniem do sieci elektroenergetycznej punktu ładowania objętego wnioskiem,
- oświadczenie potwierdzające tytuł prawny do lokalu lub zgodę właściciela lokalu,
- zgodę konserwatora zabytków w przypadku budynku będącego zabytkiem nieruchomym.
Po otrzymaniu wniosku zarząd wspólnoty zleca przygotowanie ekspertyzy dopuszczalności instalacji punktów ładowania. Po otrzymaniu ekspertyzy przekazuje ją wnioskodawcy. Ekspertyza nie jest wymagana w przypadku budynków, w których jest zaprojektowana oraz wykonana instalacja elektryczna służąca do zasilania punktów ładowania pojazdów elektrycznych.
Po otrzymaniu zgody od zarządu wspólnoty wnioskodawca może przystąpić do montażu instalacji, a następnie do eksploatacji stacji ładowania samochodów elektrycznych. Ponadto wnioskodawca zobowiązany jest do uczciwego rozliczania zużytej energii elektrycznej poprzez założenie licznika energii elektrycznej na potrzeby stacji ładowania.
Odmowa wydania zgody na zainstalowanie i eksploatację ładowarki jest możliwa wyłącznie w czterech przypadkach. Określa je ustawa:
- gdy z ekspertyzy wynika, że instalacja punktu ładowania zgodnie z wnioskiem nie jest możliwa;
- wnioskodawca nie posiada tytułu prawnego do lokalu w obrębie tego budynku i stanowiska postojowego do wyłącznego użytku;
- wnioskodawca nie przedłożył zgody właściciela lokalu na instalację punktu ładowania – w przypadku, gdy sam nie jest właścicielem;
- wnioskodawca nie zobowiązał się do pokrycia wszelkich kosztów związanych z instalacją oraz przyłączeniem do sieci elektroenergetycznej punktu ładowania objętego wnioskiem.
Nowelizacja ustawy wprowadziła do polskiego prawa regulacje dotyczące infrastruktury kanałowej. Nowe wymogi zakładają, że budynki mieszkalne, z którymi związanych jest więcej niż 10 miejsc do parkowania, powinny być projektowane i budowane przy zapewnieniu zainstalowania kanałów na przewody i kable elektryczne na wszystkich stanowiskach postojowych tak, by umożliwić zainstalowanie punktów ładowania na każdym z nich.
Szczegółowe uregulowania dotyczące procedury montażu stacji ładowania aut elektrycznych na nieruchomościach znajdują się w Ustawie z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych w art 12.
Najnowsze komentarze